گرمای تجدید پذیر کاربردی از انرژی تجدید پذیر است و به تولید گرمای تجدید پذیر بیشتر از توان الکتریکی اشاره دارد. فناوری‌های گرمای تجدید پذیر شامل زیست سوخت‌های تجدید پذیر، گرمایش خورشیدی، گرمایش زمین‌گرمایی، پمپ‌های حرارتی و مبدل‌های حرارتی برای بازیافت حرارت هدررفته می‌شوند. توجه اساسی نیز به عایق سازی در این زمینه می‌شود.

   بسیاری از کشورهای سردتر، انرژی بیشتری برای گرمایش در قیاس با برق استفاده می‌کنند. برای مثال، در سال 2005 در بریتانیا، 354 تراوات ساعت برق مصرف شد درحالی‌که این مقدار برای گرمایش 907 تراوات ساعات بود که غالب آن در حدود 81% از گاز تأمین‌شده است. بخش مسکونی به‌تنهایی 550 تراوات ساعت برای گرمایش و اساساً در شکل گاز مصرف کرده بود. تقریباً نیمی از انرژی مصرف‌شده در بریتانیا (49%) در فرم گرما مصرف‌شده است.

   رقابت نسبی برق و گرمای تجدید پذیر به رویکرد ملت‌ها به انرژی و سیاست‌های محیط زیستی وابسته است.

فناوری‌های گرمایش تجدید پذیر پیشرو

• گرمایش خورشیدی

   گرمایش خورشیدی نوعی از ساختمان‌سازی است که از انرژی تابستان یا طلوع آفتاب زمستان به‌عنوان منبع حرارتی اصلی یا مکمل ساختمان استفاده می‌کند. این گرما هم برای گرمایش فضا و هم گرمایش آب استفاده می‌شود. گرمایش خورشیدی به دو بخش تقسیم می‌شود:

1. گرمایش غیرفعال
2. گرمایش فعال

• گرمایش زمین‌گرمایی

   انرژی زمین‌گرمایی با تزریق کردن آب یا بخار در پروسه‌ای مانند استخراج برای نفت انجام می‌شود. انرژی زمین‌گرمایی بزرگ، پاک (عدم نشر گاز گلخانه‌ای یا مقدار کم) و قابل‌اعتماد (موجود بودن متوسط تا 95%) است.

• پمپ حرارتی

   پمپ‌های حرارتی برای انتقال کار از محلی به محل دیگر استفاده می‌شوند و می‌توانند برای هر دو کاربرد گرمایش و تهویه مطبوع استفاده شوند. دو نوع اصلی این پمپ‌های حرارتی پمپ‌های حرارتی منبع-هوا (ASHP) و پمپ‌های حرارتی منبع-زمین (GSHP) هستند.

• گرمایش الکتریکی مقاومتی

   برق تجدید پذیر می‌تواند توسط توان آبی، خورشیدی، بادی، زمین‌گرمایی و زیست‌توده‌ها تولید شود. در برخی کشورها که برق تجدید پذیر گران نیست، گرمایش مقاومتی رایج است.