انرژی های تجدید پذیر به گونه ای از انرژی اطلاق می شوند كه بر خلاف انرژی های تجدید ناپذیر، قابلیت بازگشت مجدد را به طبیعت دارند. در سال های اخیر، مشكلات زیست محیطی و مسأله تغییر آب و هوای كره زمین به علت استفاده از منابع انرژی تجدید ناپذیر، استفاده از انرژی های تجدید پذیر را تشدید كرده است. منابع انرژی نو (تولیدات پراكنده) درسیستم های قدرت، جهت تولید توان الکتریکی در سطح وسیعی بکار گرفته می شوند. دربرخی از این منابع، به عنوان مثال باد و خورشید، به دلیل ماهیت رفتار تصادفی، امکان پیش بینی توان خروجی تولیدی مشکل بوده و این مسأله سبب وقوع نوسانات شدیدی در توان خروجی می گردد که این امر مشکلات فراوانی را برای عملکرد سیستم قدرت به همراه خواهد داشت. به همین دلیل، بکارگیری سیستم های ذخیره انرژی در نقاط مختلف سیستم قدرت ضروری است تا تعادل بین تولید و مصرف برقرار گردد و یا اینکه برای بازه های زمانی که تولید کمتر از مصرف است، بتوان ذخیره سازی انجام داد. به عنوان مثال، تولید برق به وسیله توربین های بادی می تواند در ساعات پیک بسیار مفید باشد، البته عکس این موضوع نیز صادق است، یعنی شاید زمانی در ساعات پیک، تولید برق موثر و اقتصادی نباشد. روش های متنوعی در خصوص ذخیره سازی انرژی برق وجود دارند که می توان انرژی را در ساعات غیر پیک ذخیره نمود. در این مقاله، ابتدا ویژگی های هریك از این روش های ذخیره سازی انرژی بیان شده و در انتها به مزایای روش ذخیره سازی انرژی هوای فشرده به طور خاص می پردازیم.