ریخته گری در قالب های پوسته ای

   فرآیند ریخته گری در قالب های پوسته ای برای اولین بار در دهه ١٩٤٠ مطرح و به سبب مزیت این روش ریخته گری در تولید فلزات با دقت ابعادی بالا، كیفیت سطح خوب و قیمت پایین، استفاده از آن به طرز چشمگیری گسترش پیدا كرد. در این روش مدل ساخته شده از آلومینیوم یا فلزات آهنی تا دمای 175-370 حرارت داده شده، سپس توسط موادی مانند سیلیکون پوشش داده می شود و درون یک محفظه یا جعبه قرار داده می شود. این محفظه حاوی ذرات ریز ماسه به همراه 2.5%-4% رزین ترموست (Thermoset) نظیر فنل فرمالدئید كه پوشش دهندة ماسه است، می باشد. این محفظه دوران می كند و مخلوط ماسه بر روی مدل ریخته می شود، سپس مجموعه برای مدت اندكی به منظور عمل آمدن رزین در داخل كوره قرار داده می شود، سپس پوستة دور مدل سخت شده و توسط میلة بیرون انداز از روی مدل برداشته می شود.

   با كنترل زمان تماس قالب (پوسته) با مدل می توان ضخامت پوسته را به دقت محاسبه نمود. این پوسته ها سبك و نازك بوده و خواص حرارتی آنها با قالب های ضخیم تفاوت دارد. معمولا كیفیت بالای قطعة ریخته گری با این روش هزینه های مربوط به تمیزكاری، ماشین كاری و عملیات پایانی را كاهش می دهد.

   مزیت روش ریخته گری در قالب های پوسته ای، امکان ساخت اشكال پیچیده بدون نیاز به مهارت زیاد است. این فرآیند را می توان به آسانی به صورت اتوماتیك در آورد. با این روش می توان قطعات مكانیكی نظیر پوستة دنده ها، سرسیلندر، شاتون و كه نیاز به دقت بالا دارند را تولید نمود. با ریخته گری در قالب های پوسته ای امکان تولید دقیق ماهیچه های قالب ها نیز وجود دارد. از معایب این روش هزینه زیاد می باشد.

اطلاعات تکميلي