کوره ‌های مافلی عموما به کوره ‌هایی اطلاق می ‌شود که دارای محفظه‌ ای با آجر های نسوز است.

ریخته گری قدیمی ترین فرآیند در تولید فلزات است و آثار باستانی موزه ها نشان می دهد که این هنر قدمت چند هزار رساله دارد. قلع و سرب، مس و امیژان (آلیاژ به فارسی) آن ها مفرغ و برنج اولین فلزات است در دوران باستان کشف و مورد استفاده قرار گرفت. 

کوره الکتریکی وسیله ای است جهت دما دادن با حرارت های بسیار بالا و یا سوزاندن و گرفتن خاکستر ماده شیمیایی می باشد.

کوره وسیله یا محلی است که در آن حرارت ایجاد می‌کنند. انرژی موردنیاز کوره گاهی به‌طور مستقیم از سوزاندن سوخت تأمین می‌شود. در برخی از کوره‌ها نیز انرژی مورد نیاز برای تولید گرما با استفاده از انرژی الکتریکی، خواه به روش قوس الکتریکی و خواه به روش القای الکترومغناطیسی تأمین می شود.

كوره های القایی در مقایسه با كوره های سوخت فسیلی دارای مزایای فراوانی از جمله دقت بیشتر و تلفات گرمایی و آلودگی كمتر است. عبور جریان از یك سیم پیچ و استفاده از میدان مغناطیسی برای ایجاد جریان در هسته سیم پیچ، اساس كار كوره های القایی را تشكیل می دهد.

كوره های مقاومتی برای ذوب فولاد، چدن، آلیاژ های مس و آلیاژهای غیر آهنی كاربرد دارد. اصولا طرز کار این کوره بر مبنای المانهای گرمایی قرار دارد. مكانیزم عملكرد این كوره ها بر اساس مقاومت الكتریكی كوره استوار است.

در کوره بوته ای برای عمل ذوب از بوته استفاده می شود. حرارت در این كوره ها بیشتر از طریق هدایت به مواد موجود در داخل بوته انتقال می یابد. کوره های بوته ای به دو دسته ثابت و چرخان تقسیم می شوند

كوره های دوار برای ذوب چدن ساخته شد. این كوره ها شامل یك اسكلت فلزی می باشد كه به شكل یك استوانه متصل به دو مخروط ناقص است و توسط فلنج روی استوانه و مخروط ها به یكدیگر متصل می شود.

 کوره کوپل بیشتر برای ذوب قراضه های چدنی و در تهیه انواع چدن معمولی و چدن چکش خوار مناسب می باشد.  این نوع کوره در اندازه های متنوع و با قدرت ذوب بین 100کیلوگرم تا چند ده تن چدن وجود دارد.

انتخاب كوره در فرآیند ریخته گری با توجه به هزینه، كیفیت فلز، نیازهای تولیدی و نوع آلیاژ تعیین می‌شود. کوره های ریخته گری در یک دسته بندی کلی از نظر مصرف انرژی به دو گروه احتراقی و الکتریکی تقسیم بندی می شود.